De Lijnbaan is echt wel wat

In een nog grotendeels kale vlakte verrezen enkele jaren na de opening van winkelpromenade Lijnbaan de eerste woonflats. De flat aan de Joost Banckertsplaats, in de periode 1955-1957 gebouwd in opdracht en eigendom van verzekeringsmaatschappij OLVEH, werd als eerste opgeleverd.

Net drie maanden getrouwd, inwonend in Blijdorp, waren Pieter Boon en zijn vrouw op zoek naar een eigen woning. Ze hadden daar niet meer dan een slaapkamer, woonkamer en keuken annex badkamer op een zolderverdieping. “Ik ben toen foto’s gaan nemen van plekken in de stad waar ik zou willen wonen. Op één van die kiekjes, genomen vanaf de Karel Doormanstraat, stond deze flat, toen net opgeleverd.” In augustus 1957 nam het echtpaar intrek in de flat aan de Joost Banckertsplaats.

Pieter Boon weet nog goed dat de appartementen in volgorde van boven naar beneden werden verhuurd. Het werd een appartement op de derde verdieping. De maandelijkse huur was toen al 125 gulden. Overigens evenveel als destijds de inwoning kostte. “Het was een zeer luxe woning hartje centrum, met voor het eerst centrale verwarming, een ingebouwde koelkast en stromend heet water uit de kraan”, herinnert Kuna Boon zich.

Een stuk Lijnbaan was er al, maar verder stond de flat nog in een grote lege vlakte met iets verderop de noodbioscoop Lutusca die in de oorlog was gebouwd en waar ze beiden vaak naartoe gingen. De naam is een afkorting van de namen van drie bioscopen die tijdens het bombardement verloren zijn gegaan: Lumière, Tuschinski en Scala. “Pas na de sloop van het Coolsingelziekenhuis werd de Lijnbaan vervolmaakt en doorgetrokken tot aan het Binnenwegplein. In de eerste jaren liep je tegen de blinde muur van het ziekenhuis op”, vertelt Pieter. “Daaraan hing een grote klok als reclame voor de Nationale Levensverzekeringbank met de tekst ‘Koop op tijd, uw zekerheid’.”

De flat wordt ten tijde van het interview gerenoveerd en gemoderniseerd. Het echtpaar Boon woont er nog steeds, nu 56 jaar. “We zijn echte stadsmensen en zijn slechts één keer intern verhuisd, van de derde naar de bovenste verdieping. Dat leverde ons een kamer extra op en weids uitzicht over de stad.” Dat Pieter Boon een zeer betrokken bewoner is, blijkt ook uit zijn rol bij de oprichting van de Vereniging van Bewoners Joost Banckertsplaats in 1978. Daarmee werd voor de bewoners de mogelijkheid gecreëerd om serieuze gesprekspartner te zijn voor de gemeente.

Inmiddels zijn deze eerste Lijnbaanbewoners 83 en 80 jaar. Nog steeds gelukkig met de Lijnbaan. En trots. “De Lijnbaan is echt wel wat. Veel mensen weten direct wat je bedoelt als je het over de Lijnbaan hebt. Onze eerste platen met klassieke muziek kochten we bij Rijken & de Lange, wijn bij Jan van Breda en boeken bij Donner die toen nog gevestigd was op de Korte Lijnbaan.” En in hun huiskamer staat nog een heuse piano van Quispel Pianohandel die vroeger op de Lijnbaan zat. Nu missen de Boons vooral een verblijfsplek als Ruteck’s, waar ze graag de live optredens bijwoonden die daar met grote regelmaat plaatsvonden. Het churrostentje met die stoeltjes midden op de Lijnbaan, dat spreekt hen wel aan. Ze wandelen nog regelmatig over de Lijnbaan, op weg naar de Albert Heijn. “Een mooie plek, dat pleintje met de plataan die het bombardement overleefde en het oude ziekenhuispoortje.”

Dit interview is gepubliceerd in het boek ’60 jaar Lijnbaan’ van Astrid Aarsen.