Chirurg in de wederopbouw architectuur van de Meent

Robin von Weiler is geen onbekende in het Rotterdamse. Zijn bijnaam Mr. Meent heeft hij te danken aan alles wat hij voor deze straat heeft gedaan en nog steeds doet. In 2001 kocht hij de Minervahuizen gelegen tussen het gebouw met Café Dudok en de Beurs WTC, en restaureerde ze met respect voor de verschillende architectuurstijlen. Hij doorbrak het monotone en weinig levendige karakter van de Meent, destijds een uitzend- en reisbureaustraat, door als een chirurg te werk te gaan. Zaken die geen sfeer toevoegen, verdwenen mede door zijn toedoen uit het straatbeeld en maakten plaats voor lokale ondernemers en veel diversiteit.

Von Weiler kijkt naar de totale kwaliteit en sfeer van de Meent en vooral ook naar de openbare ruimte van de straat en zijstraten. “De gemeente heeft als beleid veel parkeerplaatsen op te heffen in het Centrum. Alleen, je haalt op die manier het bloed uit de aderen van de stadsstraat die de Meent is, want het beperkt de bereikbaarheid van winkels. Met de gemeente hebben we een compromis gesloten waardoor de stoepen nu veel breder zijn en dat verhoogt de aantrekkelijkheid van de straat weer.”

Vol vuur praat hij over de straat die hij een openluchtmuseum van de wederopbouwarchitectuur noemt. “De liefde is langzaam gegroeid. Je moet leren kijken en begrijpen waarom het bijzonder is en waardevol. Een schilderij van Mondriaan is meer dan wat vlakken en kleurtjes. Het gaat om het verhaal erachter.” Dat hij de verhalen over de Meent niet alleen voor zichzelf wil houden moge duidelijk zijn; elke kandidaat-huurder krijgt een boekje met de geschiedenis over het Zandstraatkwartier en de Minervahuizen. “Als de mensen het verhaal achter het gebouw kennen, leren ze het gebouw te waarderen. En dat wat je waardeert, daar ben je zuinig op.” Hij wijst op de beelden van Johan van Berkel die de gevel sieren. “Dit zijn bijvoorbeeld straatfiguren uit de tijd van voor het bombardement, zoals het ballonnenvrouwtje en de harmonicaspeler. Weinig mensen zien het, maar dit is toch bijzonder?”

De liefde is langzaam gegroeid. Je moet leren kijken en begrijpen waarom iets bijzonder is en waardevol.

De kennis over de gebouwen die hij opdeed bij de renovatie van de Minervahuizen is allemaal vastgelegd op de website www.minervahuis.nl. “Ik kan hier uren over praten. Het is bijvoorbeeld toch fantastisch dat de verschillende Minervahuizen door één architect ontworpen zijn en maar liefst drie architectuurstromingen vertegenwoordigen? Van voor, tijdens en na de oorlog.

Hij doorzocht archieven en leidt met alle plezier mensen rond om te tonen welke details de gebouwen bezitten. Trots laat Von Weiler de nieuwste aankoop zien, op de Meent 115 recht tegenover Minervahuis ll, de voormalige huismeesterswoning van het (Stads)Timmerhuis.

Een onopvallend deel van het zojuist gerestaureerde gebouw op een zeer prominente hoek. “Het is een ‘hidden beauty’ deze woning, niemand kent het. Wij hebben nu een invulling met horeca voorgesteld die een mooie toevoeging aan de straat zal zijn. En zie je die negen glasgravures met beroepen boven de eiken deur met al die panelen? Typische wederopbouwkunst, geweldig toch!”

Ook in deze geschiedenis wil Von Weiler zich verdiepen. Zijn zoektocht naar de huismeester die hier als laatste heeft gewoond, illustreert wederom zijn interesse in het verhaal achter het gebouw.

Het is een ‘hidden beauty’ deze woning, niemand kent het.

Normaal gesproken praat Robin von Weiler niet over privézaken. “In plaats van low-profile, blijven wij liever no-profile” is zijn motto, maar als het gesprek op zijn persoonlijke historie met wederopbouw en onroerend goed komt is hij onverwacht openhartig. “Ik begon met een 30.000 gulden restschuld bij de verkoop van mijn eerste koopappartement in de Frederik van Eedenstraat. Een wederopbouwappartement in Kralingen, waar ik begin jaren tachtig met plezier heb gewoond.”

In de jaren daarna deed Von Weiler ervaring op in de wereld van het onroerend goed. Hij ontdekt dat hij het meeste plezier haalt uit projecten waar hij waarde aan kan toevoegen, hoewel die waarde vaak niet direct financieel meetbaar is. Toen Von Weiler de Minervahuizen kocht, kreeg hij de mogelijkheid te laten zien wat dat is; waarde toevoegen. “Sfeer is allesbepalend maar tegelijk lastig te definiëren en te verkopen. Sfeer, beleving is een optelsom van onbewuste indrukken, je moet sturen op die sfeer waar iedereen een goed gevoel van krijgt.” En zowel ondernemers als de gemeente zijn blij met de metamorfose die de Meent heeft ondergaan.

Sfeer is allesbepalend maar tegelijk lastig te definiëren en te verkopen.

Een mooi compliment dat Von Weiler ooit kreeg was toen hij op straat werd aangesproken door een man met hoed, ooit eigenaar van een woninginrichtingzaak op de Meent.: “Weet u wel wat u heeft voorkomen met uw initiatief? U werkte aan het saaie karakter van de Meent ruim voordat de crisis uitbrak. Door de crisis en internet waren de uitzend- en reisbureaus die het straatbeeld bepaalden, genoodzaakt hun winkels te sluiten. Stelt u zich eens voor wat voor gevolgen dat zou hebben gehad voor die voorheen eenzijdige Meent. Met al die lege winkels had niemand er ooit meer willen zitten en was het een leegstanddrama geworden.” Zo had Von Weiler het zelf nog niet bekeken vertelt hij glimlachend, om vervolgens weer over te gaan tot de orde van de dag.

“Ik ga historische foto’s en kaarten uit het Stadsarchief en uit onze collectie van het Minervahuis ophangen in de vergaderkamer van het businesscentrum voor starters en kleine bedrijven. Een kleine tentoonstelling. Wil je ze even zien?” Hij vertelt met de schroeven in zijn hand dat sinds 2007 het businesscentrum van Minervahuis III door zijn ongeëvenaarde serviceniveau en de mond tot mond reclame altijd vol zit. En dat hij het businesscentrum dit jaar uitbreidt met een twintigtal ruimten in Minervahuis l en II, of dat misschien leuk is voor in het stukje? Want ja, doorpakken kan Von Weiler wel.